سندرم کرست CREST یکی از انواع گروه ناهمگون اسکلرودرماها است.  این سندرم نادر است و  بیشتر در زنان ایجاد می شود. نام این بیماری مخفف 5 خصوصیت بالینی بارز این سندرم است که عبارت است از: کلسینوز  Calcinosis، پدیده رینود Raynaud phenomenon، اختلال حرکتی مری Esophageal dysmotility، اسکلروداکتیلی ( تشکیل بافت لیفی و ضخیم) Sclerodactyly، تلانژکتازی (گشاد شدن مویرگها) Telangiectasia
علائم بیماری در افراد از خفیف تا شدید و کشنده دیده می شود. به دلیل اینکه درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد، بیشتر درمان ها تسکین دهنده علائم بیماری هستند. بنابراین تشخیص سندرم کرست اهمیت دارد. در این مقاله درباره این سندرم و روش های تشخیص آن مطالبی ارائه می گردد. 
 

امروزه با توجه به شیوع بیماری کرونا در کشور و استفاده از انواع واکسن‌ها، آزمایش‌های سرولوژیک جهت رفع نیازهای تشخیصی موردتوجه قرارگرفته و توسعه‌یافته‌اند. واکنش‌های متقاطع، جهش و تنوع کرونا ویروس‌ها و زمان مناسب سنجش آنتی‌بادی‌ها از چالش‌های آزمایش‌های سرولوژیک کرونا است. بنابراین شناخت دقیق ویروس و انتخاب آزمایش آنتی بادی مناسب از اهمیت زیادی برخوردار است. 
 

کووید ۱۹ توسط کروناویروس SARS-CoV-2 که به بافت عصبی تمایل دارد، ایجاد می شود علائم اختلال در بویایی و چشایی بعنوان تظاهرات اولیه عفونت کووید ۱۹ پذیرفته شده است. گزارشاتی از آنسفالیت، آنسفالوپاتی، نوروپاتی کرانیال، سندرم گیلن باره (GBS) و التهاب میوزیت/ رابدومیولیز در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ وجود دارد. در این مقاله، بر روی تظاهرات عصبی عضلانی عفونت  SARS-CoV-2   و مکانسیم درگیری بافت های عصبی عضلانی در کووید 19 متمرکز خواهیم شد.

همان طور که در بخش اول این مقاله گفته شد، حضور میکروبیوم انسانی در بروز و پیشرفت بیماری‌های خود ایمن روماتوئیدی  نقش دارد. در بخش دوم مقاله، درباره نقش میکروبیوم در بیماری‌های خود ایمن مانن سندرم شوگرن، اسکلروز سیستمیک و انواع واسکولیت ها  توضیح داده می‌شود.

بیماری‌های خود ایمن روماتوئیدی یک گروه ناهمگن از اختلالات هستند که با پاسخ‌های ایمنی خود فعال شونده ایجاد شده و به دنبال آن آسیب بافتی اتفاق می‌افتد. اتیولوژی این بیماری‌ها همواره ناشناخته است اما به نظر می‌رسد که عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، عوامل محیطی و اتفاقات تصادفی  می تواند منجر به حذف تحمل ایمنی شده و بیماری خودایمنی را ایجاد کند. 

یک بیماری خودایمنی به‌تنهایی پیشرفت نمی‌کند بلکه تحت تأثیر حضور میکروبیم انسانی (همزیستی تقریباً ۱۰ تا ۱۰۰ تریلیون سلول میکروبی که شامل باکتری، قارچ، آرکیا، پروتوزوآ و ویروس‌های عفونی) نیز می‌باشد. با توجه ‌به پیشرفت‌هایی که تاکنون ایجاد شده است می‌توان گفت میکروبیم نقش اصلی در سلامت و بیماری انسان‌ها دارد. در این مقاله به تأثیر میکروبیم در بیماری‌های خود ایمن روماتوئیدی می‌پردازیم.

یکی از مهمترین همه گیری های ویروسی که افراد را آلوده نموده از شهر ووهان در چین در اواخر دسامبر ۲۰۱۹ منشا گرفته و جهان را به لرزه درآورده است. این آلودگی کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی شدید ( SARS-CoV)  است که SARS-CoV-2 نامیده شده است و باعث بیماری بنام بیماری کووید ۱۹ می گردد. بعنوان یکی از مسری ترین بیماری ها، این بیماری سیستم ایمنی انسان را بطور مخربی برآشفته نموده که گاها منجر به مرگ می گردد و به همین دلیل باید در جهت درک وسیع از چگونگی ژنتیک، بیماریزایی و ایمونوپاتولوژی SARS-CoV-2 بمنظور طراحی داروهایی برای درمان یا طراحی واکسن برای پیشگیری از آن گام برداشت.

دراین مطلب، سعی نموده ایم تا تحقیقاتی که تا اینجا برای فهم رابطه میزبان- پاتوژن و پاسخ ایمنی میزبان در طی عفونت کووید ۱۹ انجام گردیده است را مرور و بررسی نماییم. یکی از پیشرفت های اخیر در جهت فهم عفونت SARS-CoV-2 مکانیسم فرار از سیستم ایمنی است که در طی بیماریزایی و سندرم طوفان سیتوکین در هنگام عفونت در بیمار وجود داشته و دارویی بنام  هیدروکسی کلروکین برای آن طراحی شده است. بطور جامع، ما سعی کرده ایم تا بینشی ایمونولوژیک از عفونت SARS-CoV-2 داشته باشیم تا به یک نتیجه ممکنه پیشرفت درمانی دست یابیم.

بیماری کاوازاکی یا سندرم کاوازاکی بیماری است که رگ های خونی در آن ملتهب شده و اغلب در کودکان دیده می شود. این بیماری برای اولین بار در ژاپن توسط تومیساکو کاوازاکی در سال 1967 توصیف گردید. این بیماری یکی از دلایل اصلی علت بیماری های قلبی در کودکان است. در صورتی که این بیماری زود تشخیص داده شود قابل درمان است و اغلب کودکان بدون هیچ مشکلی بهبود پیدا می کنند.

بیماری های روماتوئیدی و ماهیچه ای - اسکلتی ( RMDs) گروه وسیعی از بیماری های غیر واگیر را شامل می شوند که بطور اولیه روی مفاصل، ماهیچه ها، یا سایر بافت های سیستم ماهیچه ای - اسکلتی اثر گذاشته و ممکن است پیچیدگی های سیستمیک نیز داشته باشند. این بیماری ها با علائم مشترکی بروز می کنند که غالب ترین آنها التهاب است. التهاب یک پاسخ بیولوژیکی طبیعی نسبت به عفونت یا تخریب بافت است که تحت شرایط نرمال، بعد از رفع محرک کاهش می یابد. در بیماری های روماتوئیدی فرآیند التهاب طولانی مدت و دچار بی نظمی می شود. 

مقاله حاضر روی سهم واسطه های التهابی ( خصوصا سیتوکین ها بعنوان عامل اصلی) بر روی نتایج مرتبط با بیماری و تظاهرات سیستمیک در بیماری های روماتوئیدی و ماهیچه ای - اسکلتی تمرکز دارد و نشان می دهد که چگونه میزان دوز ورزش، خصوصا شدت ورزش، می تواند اثرات محرک های التهابی را‌ کاهش دهد

بیماری های روماتوئیدی و ماهیچه ای - اسکلتی ( RMDs) گروه وسیعی از بیماری های غیر واگیر را شامل می شوند که بطور اولیه روی مفاصل، ماهیچه ها، یا سایر بافت های سیستم ماهیچه ای - اسکلتی اثر گذاشته و ممکن است پیچیدگی های سیستمیک نیز داشته باشند. این بیماری ها با علائم مشترکی بروز می کنند که غالب ترین آنها التهاب است. التهاب یک پاسخ بیولوژیکی طبیعی نسبت به عفونت یا تخریب بافت است که تحت شرایط نرمال، بعد از رفع محرک کاهش می یابد. در بیماری های روماتوئیدی فرآیند التهاب طولانی مدت و دچار بی نظمی می شود. 

مقاله حاضر روی سهم واسطه های التهابی ( خصوصا سیتوکین ها بعنوان عامل اصلی) بر روی نتایج مرتبط با بیماری و تظاهرات سیستمیک در بیماری های روماتوئیدی و ماهیچه ای - اسکلتی تمرکز دارد و نشان می دهد که چگونه میزان دوز ورزش، خصوصا شدت ورزش، می تواند اثرات محرک های التهابی را‌ کاهش دهد.

کرونا ویروس ( COVID-19) یک ویروس جدید است. ما همچنان در حال یادگیری عملکرد این ویروس هستیم. تعدادی از گروه ها هستند که ممکن است در صورت ابتلا به این ویروس در خطر جدی تری باشند. اما بر این باور نیستیم که این افراد خطر ابتلای بالاتری نسبت به این ویروس دارند و شیوع آن بین این افراد همانند سایر عفونت ها همچون آنفولانزا می باشد.

مشخص شده است که بیماری خودایمن تیروئید با تعدادی از اختلالات خودایمنی از جمله آنمی پرنیشیوز، تیپ 1 دیابت شیرین، بیماری آدیسون، ترومبوسیتوپنی ایمنی، و میاستنیا چشمی یا سیستمیک همراه می باشد. اما همراهی تیروئیدیت خودایمن با اختلالات خودایمنی سیستمیک کمتر دیده شده است. وجود آنتی بادی های خودایمن تیروئید در بیماران دارای لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن و اسکلروز سیستمیک توصیف شده است، با این حال  داده های کمتری در مورد وجود آنتی بادی های مرتبط با اختلالات خودایمنی سیستمیک در بیماران تیروئیدیت خودایمن وجود دارد.

سندرم استیون-جانسون نوعی اختلال نادر و جدی در پوست و غشاهای مخاطی است. این بیماری معمولاً در اثر واکنش به یک دارو یا عفونت ویروسی ایجاد می شود که غالباً با علائم شبیه آنفلوانزا شروع می شود بعد از 1-3 روز افراد متوجه وجود بثورات قرمز یا بنفش روی بدن می شوند. اغلب از روی صورت و سینه شروع می شود. این بثورات در نهایت به تاول هایی تبدیل می شود ظرف چند روز پس از تشکیل تاول ها ، پوست آسیب دیده می ریزد و پوست شروع به لایه برداری می کند.

پزشکان پوست مبتلایان به سندرم استیون-جانسون را شبیه پوست هایی می دانند که دچار سوختگی قابل توجهی شده اند بهبودی سندرم استیون جانسون بسته به شدت وضعیت می تواند هفته ها تا ماهها طول بکشد. اگر به دلیل دارویی این بیماری ایجاد شده باشد، باید از مصرف آن به طور دائم ، خودداری شود. سندرم استیون-جانسون یک بیماری نادر است که میزان بروز آن در هر یک میلیون نفر در سال حدود 6/2-6/1 گزارش شده است.

تشخیص همزمان لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می تواند جالب و چالش پذیر باشد. لوپوس اریتماتوز سیستمیک و عفونت ویروسی نقص ایمنی انسان (HIV) تظاهرات بالینی زیادی را به اشتراک می گذارند از جمله علائم اسکلتی-ماهیچه ای همانند میالژیا، آرترالژیا/آرتریت، تظاهرات پوستی، لنف ادنوپاتی و درگیری عضو مثل کلیه ها، قلب، ریه ها و سیستم اعصاب مرکزی. همچنین این دو علائم آزمایشگاهی مشترکی از جمله هایپرگاماگلوبولینمی دارند.

چندین تحقیق وجود دارند که تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی در بیماران دچار SLE همراه با عفونت HIV و همچنین مشخصات بیمار و سیر تکاملی شان را مورد ارزیابی قرار دادند. علاوه براین، تاکنون هیچ تحقیقی برای ارزیابی پیش آگهی این همراهی انجام نشده است. بنابراین، تحقیق حاضر به روشن شدن مشخصات این بیماران در مرکز ما، تعیین خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی آنها، تفاوت مهم بین بیماران مبتلا یا عدم مبتلا به HIV، درمان پیشنهادی و سیر تکاملی شان با توجه به عفونت ها، سایر بیماری ها و مرگ و میر کمک نمود.

آنتی ژن های لکوسیت انسانی (HLAs)  مولکولهای سطح سلول هستند که در تمام سلولهای هسته یافت می شوند. هر فرد مجموعه بی نظیری از این آنتی ژن ها دارد که نیمی از آنها از هر والد به ارث رسیده و شناسایی آنها قبل از پیوند عضو مهم می شود سیستم HLA به عنوان یک مارکر اپیدمیولوژیک در انگشت نگاری DNA ، تعیین هویت و ابویت، سازگار بودن پیوند دهنده و گیرنده موثر است.

MHC در انسان یک گروه از ژن‌های کاملاً بهم چسبیده‌ای است که آنتی‌ژن‌های لکوسیت (گلبول های سفید) انسانی را کد می‌کنند. Zinkernagel و Dougherty در سال 1974 نشان دادند که لنفوسیتهای T باید MHC همان سلول حاوی آنتی ژن را داشته باشد تا پاسخ ایمنی را القا کنند.آنتی ژن های موجود در سطوح سلولی به گونه ای عمل می کنند که سیستم ایمنی بدن به آن ها واکنش نشان می دهد وکوچکترین تغییر جزیی روی این پروتئین ها توسط سیستم ایمنی شناسایی می شود.

ﻟﻮﭘﻮﺱ اﺭﻳﺘﻤﺎﺗﻮﺯ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ (SLE) ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺧﻮﺩاﻳﻤﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺯ مشخصات آن ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻃﻴﻒ ﻭﺳﻴﻌﻲ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﻱ B ﭘﻠﻲ ﻛﻠﻮﻧﺎﻝ، ﻣﺴﻴﺮﻫﺎﻱ ﺁﭘﻮﭘﺘﻮﺯ ﻣﻌﻴﻮﺏ، ﻳﺎ اﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﺗﻨﻆﻴﻢ ﺷﺒﻜﻪ اﻳﺪﻳﻮﺗﺎﻳﭗ به وجود می آید.

ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ  DNA ﺩﻭ ﺭﺷﺘﻪ اﻱ (anti-dsDNA) ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺎﺭکر اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺑﺮاﻱ ﺗﺸﺨﻴﺺ SLE ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ می شوﻧﺪ. ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺷﻴﻮﻉ ﺑﺎﻻ ( ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ 70 ﺗﺎ 98 ﺩﺭﺻﺪ)، ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ و اﺧﺘﺼﺎﺻﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ( ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 57.3% و 97.4%)  ﻭﺟﻮﺩ اﻳﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ ﻋﻤﻼ ﺗﺸﺨﻴﺺ SLE ﺭا ﻣﻤﻜﻦ می ﺴﺎﺯند. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮاﻳﻦ، ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺮاﻳﻄ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮﮊﻳﻚ و اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭ می ﺒﺎﺷﺪ (ﻛﻤﺘﺮ اﺯ 0.5%)، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ، ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺁﻧﺘﻲ dsDNA ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ SLE ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ اﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭی، نشان دهنده این است که درگیر شدن آنها به یک بیماری بالقوه ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ.

سنجش های ایمونولوژیک بر پایه واکنش آنتی ژن و آنتی بادی بنا شده است و کیت های اندازه گیری پروتئین ها، هورمون ها، مارکرهای سرطانی، فاکتور روماتوئیدی و سایر مارکرهای اتوایمیون، تروپونین، پروتئین های ریز و داروها در دسترس است. با وجود گستردگی استفاده از روش های ایمونولوژیک، آشنایی با چالش هایی که نتایج مثبت یا منفی کاذب را به دنبال دارد، الزامی است.

تظاهرات خارج مفصلی (ExRA ;Extra-Articular Manifestations in Rheumatoid Arthritis) در بیماران دچار آرتریت روماتوئید با شیوعی در حدود 17.8 تا 40.9 درصد دیده شده است. این تظاهرات ممکن است  تعداد زیادی از اندام ها را شامل شود و از شدت متنوعی برخوردار باشد. ExRA با از کار افتادگی و مرگ و میر زودرس همراه است. مشخص شده است که مرگ و میر در بیماران دارای ExRA 2.5 برابر بیشتر از بیماران دچار آرتریت روماتوئید فاقد ExRA می باشد. خصوصیات مرتبط با ExRA شامل جنسیت، ژنتیک (زیر گروه HLA-DRB1*04)، فاکتور روماتوئید مثبت (RF)، آنتی بادی های علیه هسته ای (ANA) و بعضی عوامل محیطی خصوصا سیگار می باشد.

آرتریت روماتوئید (RA) شایعترین بیماری التهابی مفاصل به شمار میرود .که بطور متوسط حدود 1% جمعیت جوامع مختلف را مبتلا می کند . RA یک بیماری اتوایمیون با مشخصه اصلی تخریب پیشرونده در مفاصل می باشد .دلایل متعددی وجود دارد که نشان می دهد با تشخیص زود رس و شروع به موقع درمانهای موثر امروزی ، می توان از تخریب مفاصل وناتوانی ناشی از آن جلوگیری کرد. یکی از تستهای با ارزشی که در چند سال اخیر مطالعات زیاد ، اهمیت آنرا در تشخیص زودرس RA نشان داده است ، آنتی بادیهای ضد پپتیدهای حلقوی سیترولینه (Anti cyclic citrullinated peptide) (Anti CCP) می باشد.

سیتومگالوویروس (CMV) مرتبط با عفونت های فرصت طلب است همچنین در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی که دچار بیماری های روماتوئیدی خودایمن (AIRD) هستند نیز دیده می شود. چندین تحقیق نقش بیماری زایی آن را در تحریک یا کاهش بعضی بیماری های AIRD نشان داده است. در افراد دارای نقص ایمنی فعالیت مجدد عفونت CMV نهفته ممکن است باعث تب، لرز، کاهش وزن، ضعف، اختلالات خونی ( کم خونی، لکوپنی، و ترومبوسیتوپنی) یا درگیری شدید اندام از جمله هپاتیت، chorioretinitis  (التهاب مشیمیه و شبکیه)، آنسفالیت، پنومونی و خونریزی گوارشی گردد.

وجود آنتی ژن CMV در خون (CMV-Ag) اصلی ترین روش برای تشخیص عفونت است، چرا که دارای حساسیت بالا (91%) ، اختصاصیت بالا (95%) وسرعت می باشد، از طرفی محدودیت هایی نیز دارد از جمله کاهش نوتروفیل ها زیر1000/mm  که باعث ایجاد نتیجه منفی کاذب شده، بنابراین به سایر آزمایشات برای دستیابی به نتیجه بهتر نیاز است. بنابراین هدف این تحقیق ارزیابی شواهد CMV-Ag و توصیف پیامدهای اصلی با گذشت زمان در بیماران مبتلا به AIRD است.

 آنتی گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD)، آنتی بادی کمیابی است که در تشکیل گاما آمینو بوتیریک اسید (GABA) که یک نوروترانسمیتر مهاری در مغز است نقش اساسی دارد. بیمارانی که دارای این آنتی بادی می باشند بدلیل سطح پایین یا فقدان GABA، دارای مشکلات حرکتی و شناختی هستند. آنتی بادی آنتی GAD در بعضی سندرم های نورولوژیکی از جمله سندرم  stiff-person، سندرم پارانئوپلاستیک stiff-person، سندرم  Miller Fisher (MFS)، آنسفالوپاتی limbic، آتاکسی مخچه، اختلالات حرکات چشم و صرع یافت می گردد. قبلا بجزMFS، این شرایط "اختلالات  hyperexcitability" نامیده می شد. اما در مجموع این سندرم ها باید بعنوان "سندرم های نورولوژیکی آنتی GAD مثبت" نامیده شود.