با افزایش سن احتمال بروز این بیماری در زنان بیشتر می شود.

علاوه بر یائسگی، مصرف سیگار، الکل و کافئین، چاقی، سن و سبک زندگی و زایمان های طبیعی سخت از جمله فاکتورهایی هستند که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
اغلب افراد سنین بالا فکر می کنند که این عارضه یک روند طبیعی پیر شدن به خصوص برای زنان است، در حالیکه این باور غلط بوده و این موضوع روند طبیعی پیرشدن افراد نیست.
 بی اختیاری ادراری از نوع استرسی شایعترین نوع این بیماری است، افراد در این نوع بیماری، با عطسه، سرفه و خنده شدید ممکن است دچار بی اختیاری ادرار شوند.
 معمولا افراد به دنبال درمان مقادیر خفیف و متوسط آن نیستند و فکر می کنند که این موضوع روند طبیعی است و باید با آن کنار بیایند، اما معمولا به دنبال درمان نوع شدید آن هستند.
تمرینات کف لگن را جزو بهترین و موثرترین شیوه درمان در زمینه بی اختیاری از نوع استرسی اعلام کرد. تمرینات کف لگن که توسط فیزیوتراپ ها در این زمینه ارائه می شود جزو مطرح ترین درمان ها در این زمینه است.

 بین 30 تا 40 درصد زنان بالای 60 سال دچار بی اختیاری ادراری هستند
 آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد. مطالعات پراکنده در این زمینه نشان می دهد که بین 30 تا 40 درصد زنان بالای 60 سال مبتلا به بیماری بی اختیاری ادراری هستند، اما به نظر می رسد که تعداد واقعی مبتلایان به مراتب بیشتر از این مقدار باشد.
 بی اختیاری ادراری بیماری شایعی است، منتهی مخفی بوده و معمولا افراد به دنبال درمان نوع خفیف و متوسط آن نیستند و این موضوع می تواند مشکلاتی را برای آنان به وجود آورد.
عضو هیات علمی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز ادامه داد: گایدلاین های دنیا اولین درمان مطرح این بیماری را فیزیوتراپی کف لگن اعلام و به مردم توصیه می کنند که برای درمان از این شیوه درمانی استفاده کنند.
توصیه برخی از پزشکان در موارد شدید این بیماری، جراحی است که این کار درمان قطعی بی اختیاری ادراری نیست.
بی‌ اختیاری ادرار به دفع غیرارادی ادرار می ‌گویند. دفع ادرار هنگامی اتفاق می‌افتد که فشار داخل مثانه از فشار ناشی از توان عضلات صاف و مخطط مجرای ادراری بالاتر رود. بی‌ اختیاری ادرار می‌ تواند عامل مهمی در کاهش کیفیت زندگی به شمار رود. بسیاری از افراد مسن بی ‌اختیاری ادرار را به عنوان نشانه ‌ای از سن بالا می ‌پذیرند و به پزشک مراجعه نمی‌کنند. اما در واقع بی‌اختیاری ادرار تظاهری از یک بیماری زمینه‌ای است.

انواع بی اختیاری اداراری شامل موارد زیر می شود: 
بی اختیاری استرسی (ناشی از فشار): ادرار وقتی نشت می کند که شما روی مثانه خود با سرفه، عطسه، خندیدن، ورزش کردن یا بلندکردن چیزهای سنگین، فشار وارد می کنید. 
بی اختیاری فوری: شما نیاز ناگهانی و فوری به دفع ادرار دارید و به دنبال آن خروج غیر ارادی ادرار صورت می گیرد. شما ممکن است لازم باشد که به کرات مثلاً در تمام طول شب، دفع ادرار داشته باشید. بی اختیاری فوری ممکن است ناشی از یک عارضه کوچک مثل عفونت و یا یک عارضه جدی تر مثل اختلال عصبی یا دیابت باشد. 
بی اختیاری سرریزی: شما چکیدن مکرر یا دائمی ادرار ناشی از عدم خالی شدن کامل مثانه را تجربه می کنید. 
بی اختیاری عملکردی: اختلالی جسمی یا روانی مانع از حضور به موقع شما در توالت می شود. بعنوان مثال، اگر شما آرتروز شدید دارید، ممکن است نتوانید دکمه شلوارتان را به موقع باز کنید. 
بی اختیاری مختلط: شما بیش از یک نوع از بی اختیاری های ادارای را تجربه می کنید.