ارتباط عفونت و بیماری های قلبی

در برخی مطالعات نیز به ارتباط بین  ابتلا به برخی عفونت ها و بروز بیماری های قلبی اشاره شده است. همچنین تقلید مولکولی آنتی ژن بیگانه از آنتی ژن خودی،  باعث ایجاد پاسخ ایمنی علیه انتی ژن خودی می شود؛ بدین معنی که آنتی ژن خودی دارای اپی توپ های (شاخص های) مشترکی با عوامل عفونی هستند که منجر به ایجاد واکنش متقاطع آنتی بادی،  یعنی واکنش آنتی بادی با هر دو نوع آنتی ژن خودی و بیگانه می شود .  به عنوان مثال در تب روماتیسمی  واکنش متقاطع بین آنتی ژن های استرپتوکوکی و آنتی ژن های میوکارد باعث ایجاد پاسخ خودایمنی می شود. این  اتو آنتی بادی ها در بسیاری از بیماران قلبی شناسایی شده اند.

اتوآنتی بادی های قلبی (AHA)  با آنتی ژنهای مختلفی نظیر پروتئین های سطحی ، رسپتورها و آنتی ژن های میتوکندریایی واکنش می دهند.

در بعضی مطالعات پیشنهاد شده است که از AHA می توان به عنوان مارکر اولیه در پروگنوز بیماری های قلبی در  آینده استفاده کرد.

 

اتوآنتی بادی  علیه  میوزین در بیماری های قلبی

اکتین، میوزین و تروپونین پروتئینهایی هستند که در فرایند انقباض ماهیچه دخالت دارند. زنجیره سنگین میوزین پروتئینی است با وزن مولکولی 200 کیلو دالتون که شامل  قطعات پروتئولیتیک میوزین سبک (LMM) ، زیرقطعه 1 (S1 واحدهای 1-842) و دو (S2  واحدهای 596-1295) و زنجیره سنگین (HMM، واحدهای 1-1295) می باشد. در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی و میوکاردیت، آنتی بادی ضد میوزین علیه  اپی توپ هایی در قسمت ناحیه لولای S2  میوزین قلبی تولید می شود.

علاوه بر این دیده شده است که این انتی بادی ها با گیرنده های بتا آدرنرژیک  واکنش متقاطع داده که موجب فعال شدن مسیر پروتئین کیناز A (PKA) وابسته به cAMP می شود و در نهایت القای آپوپتوز و مرگ سلولی را به همراه دارد که ممکن است منجر به ایجاد کاردیوپاتی گردد.

آنتی میوزین در میوکاردیت ، عوارض قلبی بیماری شاگاس ، کاوازاکی ، تب روماتیسمی و آسیب های ایسکمیک مشاهده شده است.

 

آنتی بادی های  میتوکندریایی در بیماری های قلبی

اتو آنتی بادی های ضد M7

بیشترین میزان اتو آنتی ژنهای میتوکندریایی در غشای داخلی میتوکندری هستد که عبارتند از M1,M2, M7 . سایر اتوآنتی ژنهای میتوکندریایی شامل M3,M4,M5,M6,M8و M9 در غشای خارجی میتوکندری واقع شده اند.

اتوآنتی بادی ضد M7 در خون 31 درصد از  بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی (DCM)، 33 درصد از بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هایپر تروفیک  و 13 درصد از افراد مبتلا به میوکاردیت حاد مشاهده شده است.

 

اتو آنتی بادی ضدAdenine transporter nucleotide  (ATN)

ATN که  حمل کننده  ADP/ATP است در غشای داخلی میتوکندری واقع شده است . وجود اتوآنتی بادی ضد ATN در موارد DCM گزارش شده است. توالی آمینو اسیدی در ATN شباهت زیادی  با ویروس CMV دارد لذا فرضیه تقلید مولکولی آنتی ژن های این ویروس از ATN  وجود دارد که حاکی از شباهت آنها ست و می تواند منجر به میوکاردیت شود.

 

آنتی بادی ضد تروپونین I  قلبی (cTnI)

تروپونین قلبی بخشی از کمپلکس تنظیم کننده ضخامت تارهای عضلانی در فیبرهای ماهیچه ای است. که شامل سه سابیونیت C,T, I می باشد. مطالعه ای نشان دا ده است که آنتی بادی ضد تروپونین بر عملکرد قلبی در کاردیومیوپاتی ایسکمیک (ICM) موثر است .همچنین در مطالعه ای نشان داده شد که آنتی تروپونین I در 7 درصد از بیماران کاردیومیوپاتی اتساعی (DCM) و 9.2  درصد از بیماران ICM حضور دارد.

مطالعه ای نیز نشان  داد که اتو انتی بادی های cTnI پیش آگهی خوبی داشته و حضور اتو آنتی بادی ضد cTnI در پلاسما باعث افزایش طول عمر در بیماران مبتلا به DCM  می شود.

 

اتوآنتی بادی های ضد گیرنده های β1 آدرنرژیک

β1  آدرنورسپتورها (β1-AR) نقش مهمی در تنظیم آدرنرژیک انقباض ماهیچه ایفا می کنند. این رسپتورها متعلق به خانواده رسپتورهای G پروتئین 7 بار گذرنده از غشا (7-span) هستند  و تحریک آنها به وسیله کاتکولامینها باعث فعال شدن  آبشار پروتئینی پروتئین کیناز A (PKA) می شود. فعال شدن این مسیر باعث افزایش سنتز پیامبر ثانویه cAMP شده و در نهایت کلسیم سلولی افزایش یافته در این مسیر باعث افزایش انقباض عضله قلب می شود. شواهد قوی مبنی بر وجود اتوآنتی بادی ها علیه رسپتورهای β1 آدرنرژیک از کلاس IgG وجود دارد که نقش مهمی در نارسایی های قلبی دارد. به عنوان مثال مطالعه ای نشان داد که اتوآنتی بادی های ضد گیرنده های β1آدرنرژیک در DCM وجود دارند.

 

اتو آنتی بادی ضد Apo-A1

برخی از مطالعات نقش احتمالی آنتی بادی ضد Apo-A1 در بیماری های قلبی عروقی را نشان می دهند. این شواهد ناشی از مشاهده نقش Anti Apo-A1  در القای تولید سایتوکاینها و کموکاینهای  التهابی  مانند MCP-1، TNF-α، IL-6 و IL-8 می شوند که در بیماری های قلبی عروقی  نقش دارند .

برخی از مطالعات نشان داده اند  که   Anti Apo-A1 نقش پیش التهابی خود را در واکنش با گیرنده های شبه Toll (TLR) ایمنی ذاتی ایفا میکنند.  به عنوان مثال برهم کنش  Anti Apo-A1  با گیرنده TLR2/CD14 که در شناسایی لیپوپلی ساکارید نقش دارد به واکشنهای التهابی القا کننده بیماری های قلبی عروقی منتهی می شود.در این مطالعات به همولوژی بین Apo-A1 و لیپوپلی ساکارید (LPS) باکتریایی اشاره می شود و به احتمال زیاد فرضیه تقلید مولکولی در این واکنش متقاطع نقش مهمی ایفا می کند. مکانیسم التهابی دیگر در خصوص Anti Apo-A1 ، قابلیت این آنتی بادی ها در افزایش  کموتاکسی  نوتروفیلها است که باعث حرکت نوتروفیلها به سمت غلظت بالای TNF-a و IL-8  ( که هر دو در پلاکهای آترواسکلروتیک بیان می شوند) می شود.

 

اتوآنتی بادی علیه پمپ Na-K –ATPase  

نقص در عملکرد پمپ Na-K –ATPase   در بیماران DCM گزارش شده است. اتو آنتی بادی ضد پمپ Na-K –ATPase در26 درصد از این بیماران به روش الایزا اندازه گیری شده است. افراد دارای این اتو آنتی بادی ها ،دارای درصد بیشتر  کمپلکسهای ونتریکولار و وتاکی کاردیای ونتریکولار می باشند. نشان داده شده است که سابیونیت آلفا ی موجود درساختار این پمپ با اتو آنتی بادی ها واکنش می دهد. اتصال اتو آنتی بادی به پمپ  Na-K –ATPase   منجر به تغییر فضایی و کاهش افینیتی اتصال به ATP می شود. به علاوه این اتصال منجر به تنظییم غیر عادی کلسیم داخل سلولی و در نهایت فعالیت بالعکس این پمپ می شود. به این ترتیب غلظت سدیم داخل سلولی افزایش یافته و منجر به نارسایی قلبی دربیماران مبتلا به DCM می شود .

 

منابع

 Nussinovitch U, Shoenfeld Y (2009) Autoimmunity and heart diseases: pathogenesis and diagnostic criteria. Arch Immunol Ther Exp (Warsz) 57:95–104

 Stojanovich L, Marisavljevich D (2008) Stress as a trigger of   autoimmune disease. Autoimmun Rev 7:209–213

. Kaya Z, Leib C, Katus HA. Autoantibodies in heart failure and cardiac dysfunction. Circulation research. 2012;110(1):145-58.