کلسیم یک ماده معدنی بسیار مهم در متابولیسم انسان است و حدود 1-2٪ از وزن بدن یک فرد بالغ را تشکیل می دهد علاوه بر نقش بسیار شناخته شده ای که در ساختار استخوان دارد، برای لخته شدن خون مورد نیاز است بدن شما برای حفظ استخوان ها و دندان های سالم به کلسیم نیاز دارد. همچنین برای عملکرد صحیح اعصاب ، قلب و عضلات برای بدن ضروری است حدود 99درصد از کل کلسیم بدن ما در استخوان ها و دندان ها یافت می شود کلسیم یک ماده مغذی کاملاً مهم برای تنظیم تعادل اسید / قلیایی (به نام pH) در خون است.

هیپوکلسمی(Hypocalcaemia) در پزشکی به کمبود و پایین بودن غلظت سرمی کلسیم در خون اشاره دارد که به ‌طور معمول کمتر از ۲/۱ میلی‌مول بر لیتر یا ۹ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (رنج کمتر از ۱/۱ میلی‌مول بر لیتر یا 5/4 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر برای کلسیم یونی) تعریف می‌گردد. حدود نیمی از کلسیم موجود در خون به پروتئین مانند آلبومین متصل می‌شود ولی کلسیم غیر باند شده به پروتئین (سدیم یونی) همانی است که بدن آن‌را باید درحد تعادل نگاه دارد.

هایپرکلسمی شرایطی است که در آن سطح کلسیم خون شما از حالت نرمال بالاتر است. مقادیر بیش از حد کلسیم در خون، می‌تواند به ضعیف شدن استخوان‌ها، ایجاد سنگ‌های کلیوی و نیز تداخل در فعالیت قلب و مغز شما منجر شود. هایپرکلسمی بطور شایع در اثر فعالیت بیش‌از‌حد غده‌ی پاراتیروئید ایجاد می‌شود. این چهار غده‌ی کوچک (غدد پاراتیروئید) که هر کدام تقریبا به اندازه‌ی یک دانه‌ی برنج می‌باشند بر روی غده‌ی تیروئید یا در نزدیکی آن قرار گرفته‌اند.

دیگر علل هایپر کلسمی شامل سرطان، برخی از سایر اختلالات پزشکی، مصرف برخی از دارو‌ها و نیز مصرف بیش‌از اندازه‌ی مکمل‌های کلسیم و ویتامین D می‌باشد. علائم و نشانه‌های هایپرکلسمی می‌تواند رنجی از خفیف تا شدید داشته باشد. درمان هایپرکلسمی نیز به علت ایجادکننده‌ی آن وابسته می‌باشد.

استخوان یک بافت زنده است که به طور مداوم شکسته و بازسازی می شود. هنگامی که در تعادل بین شکستگی و بازسازی اختلال ایجاد می شود _ به عنوان مثال، با تغییرات هورمونی و یا تغییرات غذایی _ استخوان ممکن است برخی از مواد معدنی را که موجب تراکم و قدرت آن می شود را از دست بدهند.

پوکی استخوان یا استئوپروز طبق تعریف انجمن ملی بهداشت (هیئت ایجاد اتفاق نظر برای پیشگیری از استئوپروز)، یک اختلال اسکلتی است که بیشتر در دوران کهنسالی بروز می‌کند و ویژگی بارز آن کاهش استحکام استخوان بوده و فرد را در معرض خطر شکستگی قرار می‌دهد.  تشخیص استئوپروز معمولاً به دنبال یک شکستگی بالینی حاد یا انجام آزمایش سنجش تراکم استخوان مسجل می‌شود.